Postanowiłam wtedy poznać inne dzieła autorki. Tak w moje ręce trafiła "Bezdomna". Zachłysnęłam się tą historią, zaczytałam i zatrzymałam pomiędzy światami, tym rzeczywistym na granicy brudu, brzydoty i skrzącego się piękna, a tym fantastycznym zrodzonym z wyobraźni, a któremu blisko do twardej i brutalnej realności.
Kinga z dnia na dzień traci wszystko: córeczkę, męża, dom, poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości. Trafia na ulicę. Życie na granicy upodlenia, pogardy, niesprawiedliwości i niezrozumienia dało jej w kość na tyle, że postanawia się z nim rozstać ostatecznie. Jednak los ma wobec niej zupełnie inne plany. Kingę w ostatniej chwili, tuż przed śmiercią ratuje Aśka. Okazuje się, że te dwie kobiety łączy tajemnica i wspólna przeszłość. Jak na ich relacje wpłynie wyznanie prawdy? Czy Aśce uda się ocalić Bezdomną? Dlaczego Kinga trafiła na ulicę? Czemu chciała popełnić samobójstwo?
Sylwetki Kingi i Aśki są znakomicie wykreowane. Są niezwykle złożone. Składają się z wielu cech, dobrych, złych, nijakich, czarnych białych, kolorowych. Obie panie wiele łączy ale i wiele dzieli. Są wykształcone, inteligentne i próbują wyciągnąć z życia to co najlepsze, choć dochodzą do tego celu całkiem innymi drogami. Różnią je relacje rodzinne, stosunek do pieniędzy, do miłości. Kinga świetnie realizuje się na polu rodzinnym do czasu kiedy odkrywa zdradę męża i kiedy znać o sobie daje jej choroba. Ambicją Aśki jest sława i władza, po którą sięga bez skrupułów i za każdą cenę, nawet wtedy gdy na ołtarzu trzeba złożyć swoje ciało i duszę. Nie baczy na krzywdę jaką swoim zachowaniem wyrządza innym osobom i to ją niszczy. Los się od niej odwraca i pozostawia ją z jedyną ocalałą przyjaciółką- butelką alkoholu.
Przychodzi jednak chwila gdy linie życia obu kobiet się łączą, kiedy przychodzi czas podjęcia odpowiednich, kluczowych decyzji, odkupienia win.
Rola jak przypadła mężczyźnie z góry jest skazana na klęskę. Żadna kobieta nie wytłumaczy i nie zrozumie jego zachowania. Tchórzostwo, ucieczka, brak odpowiedzialności, zrozumienia, wyrozumiałości, współczucia z miejsca go dyskwalifikują.
Temat na jaki pokusiła się Katarzyna Michalak jest godny propagowania. Odczytałam w "Bezdomnej" swoisty apel, manifest by baczniej obserwować swoich bliskich, by reagować na ich niepokoje, obawy, wspomóc ich radą i otoczyć opieką.
Wiele kobiet tuż po porodzie odczuwa obniżenie nastroju wywołane hormonami tzw. baby blues. Nie ma w tym nic niewłaściwego, nagannego a wręcz to zachowanie naturalne o ile jest kontrolowane a w razie pogorszenia samopoczucia- leczone. Niestety w dalszym ciągu baby blues a także depresja poporodowa jest traktowana przez społeczeństwo jako fanaberie młodej mamy czy odczytywane jako strach przed macierzyństwem, dzieckiem, odpowiedzialnością. W takich przypadkach łatwo przeoczyć poważne zaburzenia, które mogą prowadzić do tragedii.
Pani Michalak poruszyła również drugą ciemniejszą stronę macierzyństwa. Zdarzają się przypadki wykorzystania depresji poporodowej jako odroczenie kary za dzieciobójstwo. Bardzo trudno jest rozstrzygnąć i oceniać takie zachowania, a dla mnie osobiście trudno jest czytać o wszelkim bestialstwie wobec dzieci. Jednak czy chcę czy nie takie rzeczy się zdarzają i będą zdarzać dopóki będziemy trywializować obawy młodych mam.
Duże wrażenie zrobiła na mnie także krwiożerczość, bezwzględność, bezkompromisowość współczesnych mediów- tabloidów. Naginanie faktów, manipulacje słowne, photoshopowanie obrazów według własnego widzimisię...Przerażające...Z każdego można zrobić potwora...Byle zwiększyć nakład, zdobyć więcej pieniędzy...Pamiętajmy o tym...
Myślę, że przy poruszonym tak ważnym społecznie tematem niewłaściwe jest omawianie konstrukcji, ocenianie narracji czy wartkości akcji...
Polecam książkę każdemu.
Podsumowanie
Plusy:
- ważny społecznie temat (alkohol jako remedium na wszelkie bolączki i depresja poporodowa)
- swoisty manifest, apel o baczną obserwację swoich bliskich
- doskonali, różnorodni bohaterowie
- historia widziana z niemal każdej perspektywy
- dynamiczna akcja pełna zwrotów
- tajemnica
- zaskakujący finał
Minusy:
- osypujące się litery tytułowe (po dwukrotnym czytaniu brak połowy tytułu)- to drobny przytyk, ale bardzo mnie irytujący
Jednym zdaniem:
To już druga powieść Katarzyny Michalak, która zrobiła na mnie duże wrażenie.
Katarzyna Michalak "Bezdomna", Znak, Kraków 2013
6-/6
przez
Blokotka
Sama przyjęłam ją mniej entuzjastycznie ale tak to już jest że albo bardzo się podoba, albo wręcz przeciwnie ;-) Cieszę się że Tobie dostarczyła tylu emocji :-)
OdpowiedzUsuńEmocje były i nadal się we mnie ścierają...
UsuńJestem ciekawa tej książki, a właściwie byłam na długo przed jej premierą. Potem posypało się sporo negatywnych opinii i już jej aż tak nie szukam, ale na pewno przeczytam, kiedy tylko pojawi się w bibliotece.
OdpowiedzUsuńPo części rozumiem te negatywne opinie...Mimo to uważam, że książkę warto a nawet trzeba przeczytać.
UsuńCzytałam i bardzo mi się spodobała. W niektórych momentach aż krzyczeć mi się chciało z niesprawiedliwości świata.
OdpowiedzUsuńKsiążka niesamowicie działa na wyobraźnię i na emocje
UsuńKsiążki Michalak zbierają same pozytywne recenzje, więc koniecznie muszę się z nimi zapoznać. Mam zarówno :Bezdomną: jak i :W imię miłości:, ale dotychczas lekturę wciąż odkładałam. Miałam wrażenie, że to literatura cukierkowa.
OdpowiedzUsuńZarówno w "Bezdomnej" jak i "W imię miłości" brak lukru. Proza życia i brutalna rzeczywistość...
UsuńCzytałam kilka książek tej autorki, bardzo mi się podobały. Za tę serię też się zabiorę
OdpowiedzUsuńCzytałam BEZDOMNĄ i bardzo mi się podobała.
OdpowiedzUsuńNie znam fenomenu tej autorki i jakoś mnie nie ciągnie, ale pewnie się przełamię z ciekawości :) Pozdrawiam, :)
OdpowiedzUsuńmimo wszystko jednak nie dla mnie.
OdpowiedzUsuńKsiążka tej autorki, od której zaczęłam, to "Rok w Poziomce", jednak nie przeczytałam jej w całości. Być może się zawiodłam, nie wiem, nie pamiętam. Natomiast niedawno zainteresowały mnie inne książki tej autorki, te nowsze, pt. "Bezdomna" i "W imię miłości". Co dziwne, bo ta druga przyrównywana jest do historii Ani z Zielonego Wzgórza, a ja nie lubię porównań, bo nasuwa się skojarzenie "plagiat".
OdpowiedzUsuńMimo wszystko może obie te książki przeczytam. :-)
Miałam w planach, ale po tej recenzji wszystko się posypało....
OdpowiedzUsuńTeraz koniecznie Muszę ją mieć!! To książka dla mnie! Mam nadzieję, że wkrótce wezmę ją do ręki. :)
Znowu chwalisz, a ja znowu obiecuję sobie, że muszę koniecznie sięgnąć po którąś z książek tej pani :)
OdpowiedzUsuńOstatnimi czasy dużo się o tej pani naczytałam. I mam mieszane uczucia. Na razie odwlekam w czasie lekturę książek pani Michalak.
OdpowiedzUsuńCzytałam pani Michalak tylko Serie z Kokardką i podobała mi się, inne książki autorki ciagle przede mną.
OdpowiedzUsuńNa "Bezdomną" to ja mogę tylko psioczyć, nie chcę psuć Twoich wrażeń z lektury ;)
OdpowiedzUsuńI stwierdzam, że masz nie zmieniać więcej szablonu. Ten jest wręcz idealny!
Książka naprawdę głęboko zapadła mi w pamięć :D Mam nadzieję, że chociaż nie wszyscy muszą ją wychwalać to jednak da im do myślenia na temat jaki autorka w niej podjęła :)
OdpowiedzUsuń