"Nauczycielka muzyki" Janice Y. K. Lee

Po książkę tę sięgnęłam przede wszystkim ze względu na bardzo pochlebne opinie i komentarze. W recenzjach przeważają słowa o przejmującej historii miłosnej, o egzotyce Hongkongu, którego już nie ma. "Nauczycielka muzyki" to nastrojowa opowieść o wojnie, miłości, zdradzie oraz trudnych życiowych wyborach osadzona w Hongkongu w czasie II wojny światowej i okresie powojennym 1952-53.

    Autorka wprowadza nas w nieodgadniony, tajemniczy, trochę magiczny świat, w którym ścierają się ludzie różnych narodowości. Pokazuje nam uporządkowane życie Chińczyków i całkiem odmienne życie anglików przyjeżdżających do Hongkongu spełniać swoje marzenia bądź uciec przed życiem, przed odpowiedzialnością lub przed bliskimi.
Narracja powieści jest naprzemienna. Przeplatają się losy ludzkie przed i po wojnie. Z jednej strony rozprasza to akcję książki ale z drugiej strony rozbudza ciekawość, jak potoczą się poszczególne wątki.

    Głównymi bohaterami powieści Janice Y.K. Lee jest troje ludzi. Jeden mężczyzna i dwie kobiety. Jedna jest wielką miłością Willa sprzed wojny, druga jego kochanką w czasach powojennych. William przyjechał do Hongkongu w poszukiwaniu pracy. Znalazł ją i kobietę swojego życia. Chociaż różnili się w każdym możliwym aspekcie, pokochali się miłością romantyczną. Jego wybranka była osobą mieszanych ras- chińskiej i  portugalskiej, członkinią miejscowej elity, zepsutą córką bogatego chińskiego biznesmena.
Uczucie miało trwać wieki, niestety wojna ostudziła wielkie emocje, zmusiła do wyborów, czasami zaskakujących.  Will trafia do obozu dla internowanych. Jego wybranka, Trudy usiłuje żyć w okupowanym Hongkongu (chociaż ze względu na pochodzenie, mogłaby dzielić życie z Willem w obozie). Żeby przetrwać, żeby żyć na poziomie do jakiego była przyzwyczajona przed wojną, brata się z wrogiem. Zostaje kochanką szefa japońskiej żandarmerii i rodzi mu niechciane dziecko. Potem znika. Zamordowana? Rodzą się pytania, co kierowało Trudy do takiego działania? Czy było ono przemyślane? Czy Trudy kolaborowała z własnej woli? Czy była marionetką w rękach wyrafinowanego przeciwnika?
    W 1952 r. do Hongkongu przyjeżdża Claire wraz z mężem. Kobieta ucieka z domu przed matką, która znęca się nad nią psychicznie, przed toksyczną miłością. Claire nie ma poczucia własnej wartości, nie wie kim jest. W Hongkongu z każdym dniem odkrywa własne ja. Czuje się pewniej we własnej skórze. Rozpoczyna pracę nauczycielki gry na pianinie w domu bogatej rodziny Chen. Tam poznaje Willa. Zakochuje się bez pamięci. Dla niego zgadza się oszukiwać męża, zdradza go. Im bardziej poznaje Willa tym więcej poznaje sekretów z jego życia. Odkrywa również wydarzenia z japońskiej okupacji, poznaje historię Trudy. Odkrywa powody jej postępowania.
Pewnego dnia romans Claire wychodzi na jaw. Kobietę opuszcza mąż. Claire nie chce wracać do Anglii, do matki  a z Willem również być nie może. Mężczyzna próbował ułożyć swoje życie od nowa ale miłość i poczucie zdrady wobec Trudy jest silniejsze.

    Moim zdaniem warto przeczytać książkę "Nauczycielka muzyki". Ukazuje nam ona wybory różnych ludzi, i tak jak powiedziała Claire "Wszyscy dokonujemy wyborów, ale musimy przy nich trwać i ponieść odpowiedzialność jeśli okażą się niewłaściwe", w pełni popieram jej słowa.
Warto sięgnąć po tę powieść również ze względu na opisywane w niej życie w japońskich obozach. Uważam, że w naszym kraju mało mówi się (być może ja tego nie słyszę) o japońskiej okupacji i ich obozach. Japoński najeźdźca był równie okrutny wobec więźniów jak i naziści. Okrutne metody przesłuchań, traktowanie więźniów- od czytania jeży się włos na głowie. Wyżywienie to ok. 500 kcal na dzień, często zarobaczony ryż, zgniłe mięso i warzywa. Higiena również była w opłakanym stanie. Brak czystej wody pitnej. Szerzenie się chorób zakaźnych, biegunek. Więźniowie umierali z głodu ale i z nieleczonych i nieopatrzonych ran zadawanych na przesłuchaniach. W obozach oprócz mężczyzn znajdowały się kobiety i dzieci ( te którym nie udało się na czas powrócić, uciec do własnych ojczyzn lub które nie chciały opuścić swoich mężów, ojców).

    Powieść czyta się jednym tchem. Zachwyca barwnymi opisami przedwojennego Hongkongu. Szereg różnorodnych postaci dodaje fabule charakteru, pokazuje złożoność ludzkich zachowań.
Romanse śledzimy z wypiekami na twarzy, kibicując bohaterom i ich uczuciom. Przeżywamy ich rozterki, na własnej skórze odczuwamy zdradę. Po lekturze jeszcze długo rozważałam wątki, tematy poruszone przez Janice Y.K. Lee. Książka zmusza do przemyśleń i refleksji.