Terapia, Kathryn Perez // Za zasłoną lęku

Za zasłoną lęku

„Terapia” Kathryn Perez to pierwsza książka, wydana przez wschodzącą gwiazdę rynku wydawniczego. Wydawnictwo Niezwykłe rozpoczęło pracę z przytupem i wysoko podniosło poprzeczkę. „Terapia” jest powieścią, którą pokochały czytelniczki niemal na całym świecie. Teraz i Polki mają szansę na lekturę pełną łamiących serce wzruszeń.

„Wszyscy ludzie mają problemy, po prostu większość świetnie sobie radzi z ukrywaniem brudów i udawaniem szczęśliwych.” 

Jessica nie jest lubiana w szkole. Jest ofiarą, na której każdy może odreagować swój stres i pokazać wyższość. Wybitnie celuje w tym klasowa panna popularna, Elizabeth, która dręczy Jess na wszelkie możliwe sposoby nie bacząc na etykę. Dziewczyna odreagowuje w domu pisząc wiersze i tnąc swoje młode ciało. Niespodziewanie w jej obronie staje najprzystojniejszy chłopak w szkole. Czy zapewni jej ochronę, a może stanie się kolejnym powodem usprawiedliwiającym przemoc?

„Im głębiej tnę, tym cięższy jest mój oddech. Kiedy krew ścieka po ciele, nareszcie czuję ukojenie, na którym tak desperacko mi zależało. Znów czuję się jak na haju. To jest moje, tylko moje, nad tym mam kontrolę. Ustalam długość cięcia, jego głębokość i intensywność bólu. Żyletką zapisuję na skórze swoją rozpacz.”

Jessica jest rozchwiana emocjonalnie. Z jednej strony chciałaby mieć kontrolę nad wszystkim, z drugiej pozwala rozporządzać swoim ciałem wedle uznania. Zezwala na wykorzystywanie seksualne, na przemoc, agresję. Czuje, że skoro ją to spotyka, to na to zasługuje. Kompletnie nie wierzy w siebie i ma potwornie niską samoocenę. Jej przystosowaniu się, samoakceptacji nie sprzyja dysfunkcyjna rodzina. Rodzice wiecznie skłóceni, a mama swoje problemy topi w alkoholu. Jess nawet odruchy solidarności i sympatii traktuje wrogo i nieadekwatnie do sytuacji.
Za to w domowym zaciszu leczy lęki i samotność żyletką i pisaniem dziennika. 

„Brak wiary w siebie może zabić wszystkie marzenia i okraść cię z twojej przyszłości.”

Z czasem Jessica uczy się wiary i zaufania. Jej nauczycielem jest Jace, który potrzebuje dużo spokoju i cierpliwości, by ocalić Jess przed światem i przed samą sobą.
To co rodzi się pomiędzy nastolatkami jest jak tsunami. Ściera z powierzchni ziemi lęki, ból, strach, a pozostawia odwagę do przekraczania kolejnych granic, ale i frustrację, niecierpliwość, zazdrość tak nierozerwalnymi emocjami towarzyszącymi miłości. Losy dwójki młodych bohaterów są burzliwe, niepewne, piękne i straszne zarazem. 

„To nie był wyłącznie pocałunek. To była obietnica; czysty obraz miłości. Miłości, która była w zasięgu ręki.”

Kathryn Perez napisała swoją powieść w oparciu o własne trudne i traumatyczne doświadczenia. Dzięki temu stworzyła postać, która nie jest papierowa, a wręcz przeciwnie, która wyrywa się ze stron powieści i pozwala przeżyć falę zaskakujących, skrajnych emocji. Razem z Jessicą doświadczamy bólu wynikającego z nie akceptacji, agresji i potwornej samotności. Razem z Jess odczuwamy pierwsze, nieśmiałe zauroczenie,  zakochanie się wrażliwe na wszelkie bodźce z zewnątrz. Tak samo jest z przeżywaniem straty, zdrady, rozstania, kłamstwa. 

Bohaterkę obserwujemy przez długi okres czasu. Uczestniczymy w jej dorastaniu fizycznie i emocjonalnie. Nie wszystkie jej decyzje przypadną czytelnikowi do gustu, niektóre zaszokują, czy zdenerwują. Ale to główna zaleta książki. Zmusza do reakcji, do rozmowy, do zastanowienia się jak na innych wpływa nasze własne zachowanie. Jaką krzywdę można wyrządzić jednym nierozważnym słowem, gestem, czynem. 

„Rozmowa o uczuciach nie jest prostą sprawą, bo one same są niezmiernie skomplikowane. Czasami ich nie znamy, są podstępne. Zbyt dobrze chowają się za zasłoną lęku, niepewności i braku zrozumienia.”

Narracja prowadzona z punktu widzenia kilku bohaterów, to mój ulubiony sposób przedstawiania literackiej rzeczywistości. Daje to możliwość poznania historii w szerszym zakresie, możliwość konfrontacji faktów i stanowisk, a także możliwość pełniejszej oceny poszczególnych zachowań. W przypadku Jess i Jace'a to też szansa na poznanie jak odbiera emocje i życie chłopiec, a jak dziewczyna. I czy rzeczywiście różnimy się jak ogień i woda... 

„To, że człowiek jest „inny” , nie oznacza, że nie zasługuje na szacunek.”

Teraz kiedy słyszy się tak wiele o przemocy, agresji w szkole i o samobójstwach, do których prowadzi brak akceptacji, książce można dołożyć jeszcze jedną wartość, dydaktyczną.

„Terapia” to książka, która może trafić do szerokiego grona odbiorców. Jest idealna dla młodzieży, bo doskonale wpisuje się w ich mentalność i odbiór rzeczywistości. Jest pisana ich językiem, dotyka ich emocjonalności, obnaża ich słabości, ich siłę.
Doskonale spisze się także jako lektura dla dorosłych, rodziców, nauczycieli. Pozwala  wejść w zamkniętą enklawę, do której nie jesteśmy na co dzień dopuszczeni.









„Terapia” Kathryn Perez, tł. Dominika Lachowicz, Wydawnictwo Niezwykłe, Oświęcim 2017