"Zły sen" Jacek Krakowski

 seria/cykl wydawniczy: Super kryminał tom 2

wydawnictwo: Pi

data wydania: styczeń 2012

ISBN: 978-83-62781-65-2

liczba stron: 207

język: polski

typ: papier

Moja ocena: 5+/6

"Zły sen" to kolejna książka z serii Super kryminał. Jest dostępna w sprzedaży od 16 stycznia.
Tym razem kryminał jest dziełem Jacka Krakowskiego, który ukończył chemię na Uniwersytecie Łódzkim. Jest autorem powieści Autopsja, czyli dziennik kryzysu, Trans, Zaraza, Lato naszej miłości, Klucze nieba i piekła, tomików wierszy Teatr pamięci, Stan tworzenia, książek dla dzieci, w tym Uśmiechy roku, Kto tak pięknie gra oraz opowiadań, recenzji i esejów drukowanych w „Gazecie Wyborczej”, „Wiadomościach Kulturalnych”, „Literaturze”. Współpraca z Wydawnictwem Pi zaowocowała między innymi powieściami kryminalnymi M.O.R.D., Za ciosem, Zły sen, Postrach- Zdrój.

Co nieco o fabule.
Młoda policjantka Laura Sawicka przyjeżdża do pensjonatu "Splendor" na prośbę swojej ciotki Ireny Wrotycz. Powodem wezwania są dziwne głosy dochodzące ze ścian. Ciotka podejrzewa spisek, który ma na celu wystraszyć gości pensjonatu i w konsekwencji jego bankructwo. Laura rozpoczyna śledztwo. Sytuacja i intryga zagęszcza się kiedy Irena Wrotycz zostaje zamordowana.

Laura Sawicka od razu przypadła mi do gustu. Dlatego, że:
Po pierwsze nosi moje panieńskie nazwisko.
Po drugie ma coś z mojego ukochanego Herkulesa Poirot'a. Wzbudza, tak jak on, swoją osobą zaufanie i życzliwość, przez co każdy chciał z nią rozmawiać, zwierzać się i dzielić się swoimi przemyśleniami. Laura zbiera wszystkie informacje w jedną całość, z której wnioskuje co tak naprawdę wydarzyło się w Pensjonacie "Splendor".
Po trzecie jest kobietą bardzo inteligentną. Potrafi w mig skojarzyć fakty a do tego jest przebojowa, dowcipna i nowoczesna. Nie boi się wyzwań i umie współpracować.

Bardzo spodobał mi się sposób w jaki kryminał został napisany. Są to same dialogi. W żadnym momencie trwania akcji nie doświadczysz opisów. Wszystkiego dowiadujemy się z rozmów miedzy bohaterami. Nawet rozdziały zostały nazwane ponumerowanymi Rozmowami. Prawdę mówiąc, do tej pory, nie spotkałam się z takim ujęciem fabuły. Jest to dla mnie idealna forma gdyż nie przepadam za rozbudowanymi opisami przyrody, wnętrz czy charakterystyki postaci. Wydaje mi się, że taki sposób napisania książki jest trudny. Trzeba umiejętnie połączyć fakty i dialogi aby to wszystko "miało ręce i nogi".
Taka forma kryminału wpływa na szybkość czytania. Akcja przyspiesza z każdym zdaniem. Tajemnica goni tajemnicę. I przyznaję się bez bicia nie domyśliłam się finału wręcz czułam się zaskoczona.

Książkę mogłam przeczytać dzięki uprzejmości pana Jana z wydawnictwa Pi, superkryminal.pl