Akuszerka, Katja Kettu

Miłość to z założenia uczucie piękne, niepowtarzalne, niosące dary uszlachetniające duszę, ciało i umysł. Co jednak, kiedy miłość łączy kata i ofiarę, kiedy rodzi się wśród brzydoty, brutalności i eskalacji nienawiści? Czy staje się ona ucieczką czy przeznaczeniem, kłamstwem czy prawdziwym uczuciem?

II wojna światowa odcisnęła swoje piętno także w odległym, niemal egzotycznym państwie jakim jest Finlandia. Początkowy sojusz z nazistami chronił ziemie Finów przed atakiem ZSRR, z czasem role się odwróciły i to Niemcy musieli ratować swoje pozycje. Właśnie w takim niespokojnym czasie i rozgrywkach pomiędzy dwojgiem ośrodków totalitarnych, rozgrywa się akcja powieści „Akuszerka”. Bohaterką jest Krzywe Oko, która pomaga kobietom podczas porodu. Ma niezwykły dar, który w kryzysowej sytuacji pozwala jej uratować życie płodu i matki. Podczas swojej pracy poznaje oficera SS, zakochuje się w nim i rusza za nim do obozu w Titowce, gdzie musi wykonywać rozkazy nazistów, nawet wbrew swojej woli i przekonaniom. Tylko uczucie do Johannesa pozwala jej przetrwać ten trudny okres.

Krzywe Oko to kobieta bardzo silna. Musi taka być skoro wiedzie samotny żywot w mroźnym, surowym klimacie. Mimo iż posiada szanowany zawód, nie jest ceniona wśród mieszkańców Laponii. Jej dar jest dla niej zarówno powołaniem i przekleństwem. Na stosunek do kobiety wpływa jej postawa, ale i pochodzenie, nie do końca klarowne. Cały wachlarz zalet Krzywego Oka ujawnia uczucie do SS- mana. Jej niezawodność, duma, hart ducha, zdecydowanie, doświadczenie, hardość, autorytatywność zwraca uwagę oficera, który ulega emocjom i daje nadzieję na przyszłość.

Johannes żyje w zniewoleniu leków i przeszłości, która wyryła w jego sercu palące znamię. Okrutne obrazy niedawnego bestialstwa nie pozwala mu żyć w spokoju, a z każdym dniem popycha go w odmęty szaleństwa. Krzywe Oko ma być dla niego wybawieniem, a jej uczucie lekarstwem na wojenne rany. Jednak czy nienawiść i nieme przyzwolenie na zbrodnię nie zabije rodzącej się miłości?

II wojna światowa zmieniła oblicze świata. Każde państwo, każdy naród wycierpiał swoje i  pogrzebał nadzieje na spokojną przyszłość. Również Laponia skrywa sekrety bestialstwa nazistów wobec ludzi podbitych, słabszych, będących zagrożeniem dla machiny śmierci rozkręconej przez Hitlera. Operacja Obora była miejscem gwałtu na kobiecym ciele, psychice, duszy i miejscem kaźni dla dziewczynek, dzieci, płodów, które nie zdążyły rozwinąć się w łonach swoich mam. Katja Kettu w chłodnym, beznamiętnym tonie ujawnia kulisy ludobójstwa w Babim Jarze, gdzie zgładzono około trzydziestu tysięcy Żydów, a potem także komunistów, Romów i innych tzw. niepożądanych elementów. Poznajemy także część działań Operacji 1005, która to miała zamaskować rozmiary i przede wszystkim dowody ludobójstwa.

„Akuszerka” to historia straszna, brutalna, która przejmuje chłodem, która choć powinna dawać nadzieję, budzi wstręt, nienawiść, strach. Klimatyczne, niepowtarzalne krajobrazy schodzą na dalszy plan, a piękne oblicze miłości chowa się wobec okropności wojny i ideologii, która spopieliła ziemie, dokonania, ludzi, emocje.

„Akuszerka” to trudna książka ze względu na wagę tematu. Jednak jest niezmiernie ważna wobec przeszłości, dzięki której rozumiemy teraźniejszość i kształtujemy przyszłość. Katja Kettu z ogromną precyzją nakreśliła bohaterów, kryjących w sobie takie pokłady szaleństwa, że mogli zmienić to, co wydawało się być jedynie lawiną zniszczenia. „Akuszerka” nie jest jedynie brutalną historią, a hołdem dla bliskich Katji Kettu, którzy odważyli się zaufać miłości, kiedy świat palił się w fundamentach.

„Akuszerka” Katja Kettu, tł. Bożena Kojro, Świat Książki, Warszawa 2016

Książkę przeczytałam  dzięki uprzejmości księgarni internetowej BookMaster :D