Kilka miesięcy temu miałam okazję i wielką przyjemność poznać książkę „Jeszcze żyję...” o niezwykłej sile miłości, która pomogła przetrwać najcięższy okres samotności, strachu o druga osobę i obciążenia wojny. Joanna Stovrag zabrała mnie w podróż do malowniczej Bośni, pięknej, egzotycznej i Sarajewa rozdartego bratobójczą walką. Te dwa światy, łagodny i brutalny, spowodowały, że Pani Joanna nie tylko musiała szybciej dojrzeć, ale poznała prawdziwy obraz życia i miłości oraz dała świadectwo człowieczeństwa w obliczu okrucieństwa, bestialstwa i bezsensownej śmierci.
Fragment mojej recenzji: „Jeszcze żyję...” to prawdziwa historia pełna bólu, łez, cierpienia, strachu ale także uśmiechu i radości. To opowieść o uczuciach, które choć wystawione na ciężka próbę, stało się świadectwem odwagi, niezłomności i wyjątkowej relacji jaka może połączyć kobietę i mężczyznę. (więcej przeczytasz TU)
Spieszę donieść, że ta wyjątkowa historia doczekała się wznowienia. „Chwila na miłość” Joanny Stovrag zyskała nową oprawę, która od pierwszego wejrzenia zapowiada ciekawą opowieść i przyciąga, detronizując inne książki wokół. Niektóre wątki doczekały się zakończenia, dowiedzieliśmy się o późniejszych losach osób występujących w tej historii. Pani Joanna dołożyła również więcej zdjęć z prywatnych zbiorów, jeszcze bardziej wzbogacając swoją opowieść.
Jeżeli jeszcze nie poznaliście „Chwili na miłość” to gorąco zachęcam do wzięcia pod uwagę lekturę tej książki. Bo nic tak nie porusza jak niezwykłe historie zwykłych ludzi w obliczu przełomowych wydarzeń.
Pani Joanno, jeszcze raz serdecznie dziękuję za możliwość „wejścia” w Pani życie, zachłyśnięcia się wielkim, niepowtarzalnym uczuciem i zajrzeć za barierę milczenia...
przez
Blokotka
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz
Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawiane komentarze :)
Wszystkie czytam i staram się odpowiedzieć na każde pytanie.
Pozostawiam sobie możliwość usuwania Spamu i komentarzy wulgarnych czy obraźliwych...