Wydanie polskie: 2/2012
Seria wydawnicza: Supr kryminał
Liczba stron: 192
Oprawa: miękka
ISBN-13: 978-83-62781-67-6
Moja ocena: 4+/6
Kolejny raz spędziłam miłe popołudnie z Super Kryminałem. Tym razem jest to " Piosenka spod ziemi".
Głównym bohaterem jest Edgar Damski. Jest fotografem z wilczym biletem, wyklęty ze środowiska artystycznego. Żeby zarobić na utrzymanie swoje i babci, z którą mieszka, zajmuje się szantażem i fotografowaniem nieboszczyków na zlecenie policji. Pewnego dnia zgłasza się do niego piękna Kanadyjka- Sara. Prosi go o pomoc w odnalezieniu mordercy swojego narzeczonego. Edward okazuje się doskonałym i spostrzegawczym detektywem. Szybko wpada na trop kolejnego przestępstwa...
Książka utrzymuje się w konwencji nadanej przez wydawnictwo. Czyli jest lektura lekką i przyjemną. Zapewnia miłą rozrywkę, wpływa na poprawę nastroju oraz intryguje kryminalną zagadką. Ciekawe postacie, przemyślane dialogi sprawiają, że kryminał czyta się szybko, bez trudu i ma si.ę ochotę na więcej.
W każdej, do tej pory wydanej, książeczce znajduję bohatera, która zostaje w mojej pamięci na dłużej. Tym razem jest to babcia Edwarda, Jadwiga. To ona jest mózgiem szantażowego interesu. Podpowiada stawki i strategię oraz trafnie typuje podejrzanych.Jest miłą starszą panią, która dobrze zna życie, motywy i postępowanie ludzkie. Całymi dniami stoi w oknie i zajmuje się obserwacją i sąsiadów i przypadkowych przechodniów. Jadwiga jest przedsiębiorcza, odważna i pełna uroku. Przypomina mi trochę pannę Marple z niezapomnianych kryminałów Agathy Christie.
Wydanie polskie: 2/2012
Seria wydawnicza: Super kryminał
Liczba stron: 224
Oprawa: miękka
ISBN-13: 978-83-62781-68-3
Moja ocena: 4+/6
"Zbrodnia nie zawsze doskonała" to zbiór krótkich opowiadań kryminalnych, w których zbrodnia nie do końca jest zbrodnią a małe, nieznaczne epizody urastają do rangi wykroczenia lub jeszcze czegoś poważniejszego. Opowiadanie te, formą przypominają relacje sądowe z gazet typu "Kobra" czy "Detektyw" . Pamiętam, że kiedyś uwielbiałam się w nich zaczytywać, naśmiewając się z gapiostwa czy głupoty niektórych kryminalistów. Opowiadania te są albo zabawną grą pozorów albo śmiałymi planami np. kradzieży czy morderstwa. Inne wynikają z przypadku lub wydarzają się przy okazji. Są pełne absurdu, niektóre czytałam z niedowierzaniem a z tyłu głowy pojawiała się myśl " No tak, to jest możliwe tylko w Polsce".
Nie wszyscy podejrzani otrzymują należna im karę, wydana wyrokiem sądu. Czasem los bierze sprawiedliwość we własne ręce wymierzając karę o wiele dotkliwszą niż przewiduje kodeks karny.
Nie wiem czy przypadki opisane przez Piotra Jędrosza wydarzyły się naprawdę ale większość z nich brzmi przekonująco. Styl pana Piotra, lekki i dowcipny sprawiła, że nabrałam ochotę aby poznać jego inne książki.
Egzemplarze recenzyjne otrzymałam od pana Jana z wydawnictwa Pi i Super kriminał, za co bardzo dziękuję :)
przez
Blokotka