Łacina była ojczystym językiem Rzymian. Do XVIII wieku powszechnie używana i służąca w wielu dziedzinach życia: komunikacji międzynarodowej, nauki, kultury i sztuki. Współcześnie stosuje się łacinę w bardzo ograniczonym zakresie. Uczą się go jedynie studenci wybranych kierunków związanych na przykład: z prawem, medycyną czy literaturą. W mediach czy kulturze masowej stosowana w wyjątkowych sytuacjach mających podkreślić znaczenie wypowiadanych słów, wydarzeń bądź brzmią tylko w ustach nobliwych nestorów rodu: Cave canem, Pacta sunt servanda, Festina lente. Dzieci, młodzież bardziej interesują elektroniczne gadżety niż dawny, zapomniany język, który przez wieki kształtował kulturę, religie, dobre wychowanie. A jeżeli zdarzy im się wykorzystać podsłyszane frazy, to często używają ich niepoprawnie i bez przekonania. Do tego dochodzi ich zrozumienie. Czy to mądra wskazówka czy może starożytna obelga?
Należę do tych osób, które poszukują nowych wrażeń, doświadczeń, dróg i ścieżek pomagających poznawać i uczyć się wszystkiego co proponuje otaczający nas świat. Niewiele wspólnego miałam do tej pory z łaciną. Aż do tej chwili. To za sprawą pouczającej, zabawnej, mądrej publikacji "Burdubasta" dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy. Poznałam najpopularniejsze łacińskie zwroty, ich znaczenie, etymologię, powiązania, ciekawostki historyczne z nimi związane.
Żeby nie było nudno, usypiająco, przewidywalnie, teoretycznie i naukowo, Stanisław Tekieli zaproponował liryczno- satyryczną formę poznawczą. Każde powiedzonko zostało sprytnie wkomponowane w krótki rymowany utwór. Doskonałym uzupełnieniem i jednocześnie gwarantem na zapamiętanie przeczytanej treści są zabawne ilustracje autorstwa Agnieski Żelewskiej.
Nie od dziś wiadomo, że zabawa najlepszą formą nauki. "Burdubasta" jest doskonałą rozrywką z ambitnym planem ożywienia martwego, ale jakże użytecznego języka.
"Burdubasta albo skapcaniały osioł czyli łacina dla snobów" Stanisław Tekieli, Poradnia K, Warszawa 2015
przez
Blokotka
Chyba się jeszcze jednak zastanowię, może kiedyś jednak dam jej szansę :)
OdpowiedzUsuńUczyłam sie łaciny przez rok i choć gramatyka była trudna, to język bardzo mi się podoba :) za rok pojawi się w moim toku studiów. Po książkę sięgnęłabym z największą chęcią, choćby zaraz:)
OdpowiedzUsuńJa jednak spasuję. Po prostu nie jestem zainteresowana.
OdpowiedzUsuńMi się podoba. Na studiach miałam chęć na naukę łaciny, ale nie wyszło. Dlaczego nie liznąć odrobinę tego języka w wolnym czasie :)
OdpowiedzUsuńUczyłam się kiedyś łaciny, ale w tej chwili już prawie nic nie pamiętam.
OdpowiedzUsuńNa łacinie się kompletnie nie znam, a poza tym czuję, że książka raczej by mnie nie zainteresowała.
OdpowiedzUsuńAle fajny tomik, podejrzewam, że lektura sprawiłaby mi frajdę :)
OdpowiedzUsuń