Uwaga!


Wszystkie teksty zawarte na blogu Aleksandrowe myśli, chronione są prawem autorskim [na mocy: Dz.U.1994 nr24 poz.83, Ustawa z dnia 4 lutego 1994r o prawie autorskim i prawach pokrewnych]. Kopiowanie treści, choćby fragmentów oraz wykorzystywanie ich w innych serwisach internetowych, na blogach itp itd wymaga pisemnej zgody autorki bloga.

Translate

Łączna liczba wyświetleń

Więzienie ciała


Angele Lieby ma do opowiedzenia czytelnikowi nieprawdopodobną historię, która na zawsze zmieni jego życie, myślenie, tezy i przekonania. Po książkę "Ocaliła mnie łza" sięgnęłam drżącą ręką przygotowana na emocjonalną bombę. Tak też się stało. Wybuch poraził moje serce, które do tej pory bije nieregularnie targane wspomnieniem przeczytanego słowa. 

Angele Lieby to 57- lenia kobieta o ogromnej woli i radości życia. Jest szczęśliwą mężatką, mamą i babcią. Każdego dnia znajduje czas i na pracę i na przyjemności typu ploteczki. Uwielbia ruch i świeże powietrze. Często spaceruje, tańczy, biega, wspina się po górach. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Z ostrym bólem migrenowym zgłasza się do szpitala. Lekarze nie umieją wskazać przyczyny cierpienia Angele. Z każdą minutą stan kobiety pogarsza się, a jedyną możliwym ratunkiem jest śpiączka farmakologiczna, z której pacjentka nie wybudza się. Od tej chwili trwa wyścig z czasem o zdrowie i życie 57- latki. 

Angele Lieby metodycznie, szczegółowo opisuje swoje odczucia i przemyślenia ze stanu śpiączki. Doskonale czuje i odbiera bodźce z zewnątrz ale nie może na nie odpowiedzieć. Czuje rozpacz swojej rodziny, obojętność lekarzy i pielęgniarek, czułość męża i córki, bezosobowe traktowanie ze strony personelu medycznego. Swoją historią Angele udowadnia, że człowiek w śpiące to nie ludzkie warzywo a czująca i myśląca istota. Nie można przy takim chorym wygłaszać ostatecznych wyroków, tym bardziej gdy lekarze rokują śmierć. Oni i tak znajdują się w bardzo trudnym położeniu, a odbiera się tym ludziom dodatkowo wiarę w swoje ocalenie. Dotknęła mnie również obojętność z jaką traktowana jest Angele. Pielęgniarki plotkują w jej pokoju, nie licząc się z tym, że je słyszy, nie licząc się z tym, że żyje. Przerażający był także sposób- "test sutka" wykonywany przez uznanego profesora a sprawdzający wiarygodność osoby nieprzytomnej.

Wspomnienia autorki z czasu swojego uwięzienia we własnym ciele są trudne w odbiorze. Niełatwo jest czytać o tak ogromnym cierpieniu psychicznym i fizycznym. Lekarze i pielęgniarki opiekujące się Angele nie zawsze byli mili, przyjaźni i empatyczni. Swoje obowiązki wykonywali rutynowo, nie reagowali na prośby czy sugestie. To poczucie wszechwiedzy i wszechwładzy mogły doprowadzić do katastrofy. Autorkę ocaliła łza spływająca po policzku i ogromna determinacja jej bliskich.

"Są lekarze od serca, lekarze od zębów, lekarze od wątroby. Ale czy są lekarze od chorych?"

Po lekturze książki zastanawia mnie jedno: jak wiele osób zostało skazanych na śmierć przedwcześnie? Wadliwa aparatura może wskazywać śmierć mózgu, nieuważny lekarz czy pielęgniarka może nie dopatrzyć się znamion życia, a tak łatwo jest wyłączyć respirator...

Książka Angele Lieby jest świadectwem uwięzionego w ciele życia. Manifestem i apelem o rozwagę, wrażliwość, dobrą wolę i wiarę w drugiego człowieka, w szczególności w naszych bliskich, którzy mogą być czasem jedynym ratunkiem. Jest również zwróceniem uwagi społeczeństwa na nadużycia i brawurę w sektorze medycyny. Tam często walczy się o życie a każda zła czy spóźniona decyzja może przekreślić jedyną szansę na ocalenie. 


Angele Lieby "Ocaliła mnie łza"Barbara Jaroszuk, Świat Książki, Warszawa 2013




Podsumowanie

Plusy:
- prawdziwa historia
- rzetelna, konkretna, autentyczna
-reporterski szlif
- wzbudza wiele emocji
- prowokuje do refleksji

Minusy:
- brak

Jednym zdaniem:
Bezwzględnie polecam lekturę książki.


Za wzruszające doświadczenie dziękuję Pani Zofii reprezentującej wydawnictwo Świat Książki :))) Dziękuję za zaufanie :)

10 komentarzy :

  1. Mnie z kolei bardzo intryguje ta książka i z pewnością chciałabym ją przeczytać :)Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Zapowiada się cudowna lektura. Już sama Twoja recenzja zmusza do refleksji. Dzięki za notatkę o tej książkę, na pewno ją przeczytam!

    OdpowiedzUsuń
  3. Też mam zawsze mieszane odczucia w stosunku do książek opisujących choroby, zwłaszcza te śmiertelne. Hipochondryk ze mnie, zawsze źle się nich czuję, dosłownie.
    Ta książka wydaje się jednak na tyle ciekawa, że tytuł zapamiętuję, myślę, że kiedyś przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  4. Po takiej zachęcającej recenzji to muszę przeczytać

    OdpowiedzUsuń
  5. Trochę żałuje, że jej nie wybrałam, ale prędzej czy później ją nabędę. Takiej poruszającej lekturze nie mogę odpuścić ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Z chęcią ją kiedyś przeczytam. Myślę, że to dla mnie idealna książka.

    OdpowiedzUsuń
  7. Och... uwielbiam taką tematykę, która porusza takie sprawy, które w sumie mogą dotyczyć każdego z nas. Jedyna podobna książka do tej, która mi się przypomina to "Pół życia" Jodi Picoult.

    OdpowiedzUsuń
  8. To nie dla mnie, nie przepadam za takimi historiami. Ale do wszystkiego innego Twoja pisanina mnie przekona, cieszę się że Cię odkryłam :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Książka na czasie, kiedy słyszy się tyle o błędach w sztuce lekarskiej. jestem ciekawa tej opowieści, chętnie po nią sięgnę!

    OdpowiedzUsuń
  10. Czuję, że byłaby to poruszająca lektura, a takie bardzo sobie cenię.

    OdpowiedzUsuń

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawiane komentarze :)
Wszystkie czytam i staram się odpowiedzieć na każde pytanie.
Pozostawiam sobie możliwość usuwania Spamu i komentarzy wulgarnych czy obraźliwych...


Administrator strony Aleksandrowe myśli korzysta z systemu komentarzy Disqus. Adresy IP i adresy e-mailowe są przechowywane przez administratora Disqus'a. Zakładając stronę na platformie Disqus wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych.
Aleksandrowe myśli © 2015. Wszelkie prawa zastrzeżone. Szablon stworzony z przez Blokotka