Choć Stany Zjednoczone jako ostatnie przystąpiły do walk podczas II wojny światowej, to poniosła ogromne straty i tragedie zarówno wśród żołnierzy jak i ludności cywilnej. Nie kwestionowaną niesprawiedliwością tamtych czasów jest internowanie Amerykanów pochodzenia japońskiego w Seattle: mężczyzn, kobiety i dzieci kierowana jedynie nienawiścią i w większości nieuzasadnioną obawą kolaboracji i szpiegostwa na rzecz swoich głównych wrogów.
Decyzje tamtych czasów i smutny los tysięcy rodzin, pod osąd czytelnika podsuwa Jamie Ford w swojej debiutanckiej powieści "Hotel słodko- gorzkich wspomnień".
Henry jest Amerykaninem chińskiego pochodzenia. Niedawno pochował żonę, nie dogaduje się z dorosłym synem i nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Przypadkiem dowiaduje się, że w piwnicach starego i zniszczonego hotelu Panama odnaleziono rzeczy należące do japońskich rodzin internowanych w okresie II wojny światowej. W Henrym odżywają wspomnienia o Keiko, przyjaciółce z dzieciństwa, skryte przed bliskimi głęboko w sercu...
Henry' ego poznajemy w dwóch odsłonach, jako dwunastoletniego chłopca, wierzącego w najwyższe wartości jakimi jest oddanie, lojalność, przyjaźń, miłość i dojrzałego mężczyznę, który musiał skonfrontować je z trudną rzeczywistością oraz z oczekiwaniami innych.
Henry nie miał łatwego dzieciństwa. Wychowywał się w chińskiej rodzinie na prawdziwego Amerykanina. Rodzice nakazali mu mówić wyłącznie w języku angielskim i zapisali do amerykańskiej szkoły. Tam wyśmiewany, szykanowany, gnębiony starał się sprostać oczekiwaniom bliskich. Kiedy poznał Keiko dzielił razem z nią nienawiść i uprzedzenia do Azjatów. Razem z godnością i pokorą znosili swój los ale nie byli w stanie go zrozumieć. Przecież są przykładnymi, lojalnymi i posłusznymi Amerykanami gotowymi poświęcić swoje życie za nową ojczyznę.
Agresja wobec Japończyków po ataku na Pearl Harbor nasila się i z początkowego ostracyzmu rdzennych Amerykanów zmienia się w bójki, masowe aresztowania, pozbawianie prawa własności, w końcu internowanie i zmuszanie do życia w prowizorycznych obozach urągających w kwestiach higieny, żywienia, bezpieczeństwa.
W takich warunkach rozwija się i dojrzewa pierwsza miłosna relacja pomiędzy dziewczyną a chłopakiem, pomiędzy Keiko i Henrym, pomiędzy Japonią a Chinami- naturalnymi wrogami, jakimi chciałoby ich widzieć ówczesne społeczeństwo.
Henry współcześnie może godnie żyć bez obaw o swoje bezpieczeństwo. Stara się myśleć o teraźniejszości choć bolesna przeszłość na stałe odcisnęła piętno w jego sercu. Wiedziony impulsem udaje się do hotelu Panama i zagrzebuje się w przeszłości, powraca do czystych uczuć i intencji dyktowanych wrażliwością.
Jamie Ford doskonale przeplata wstęgi przeszłości z teraźniejszością, dawkuje informacje, potęguje tym samym napięcie i wzmaga ciekawość czytelnika losem każdego z bohaterów. Autorowi udało się również rozgraniczyć części powieści stopniem i różnorodnością emocji. Przeszłość charakteryzuje i kształtuje obawa, strach, przygnębienie, niedowierzanie, nienawiść ale i wytrwałość, delikatność miłosnego zauroczenia i całkowite oddanie. Teraźniejszość z kolei objawia się zrozumieniem, pogodzeniem się z losem, odnalezieniem wspólnego języka, tajemnicą, oczekiwaniem, entuzjazmem, podnieceniem.
"Hotel słodko- gorzkich wspomnień" to intrygująca korelacja pomiędzy smutkiem a radością, nienawiścią a miłością, brutalnością a delikatnością, niewinnością a dojrzałością, która uświadamia człowiekowi jak ważne jest życie w zgodzie z sumieniem, zaufanie własnym instynktom i branie odpowiedzialności za swoje czyny.
Jamie Ford "Hotel słodko- gorzkich wspomnień", tł. Krzysztof Obłucki, Świat Książki, Warszawa 2014
przez
Blokotka