"Ostatnie lato" Cesarina Vighy

Cesarina Vighy wenecjanka z pochodzenia, większość życia spędziła w Rzymie. Poetka. Kiedy zapadła na rzadką chorobę neurologiczną- stwardnienie boczne zanikowe, postanowiła stawić czoła opinii czytelników i napisała powieść "Ostatnie lato".
 Książka jest zatem takim rozliczeniem z przeszłością, nietypowym testamentem.

"Wiem, że kiedy człowiek się starzeje, wspomnienia podążają wstecz, myśli powracają stopniowo do roztrwonionej dorosłości , zmarnowanej młodości, rozdzierającego wieku dojrzewania, bezsilnego dzieciństwa."

Zgodnie z tymi słowami Cesarina powraca do każdego etapu swojego życia, podsumowuje swoje wybory, analizuje ale nie ocenia, nie wybiela się i nie dywaguje co by było gdyby.   Swoje przemyślenia okrasza dużą dawką humoru, co czyni te wspomnienia ciekawą i wciągającą lekturą. "Ostatnie lato" to książka pełna trafnych spostrzeżeń co do otaczającego nas świata, świadectwem pogodzenia się z losem, oswojeniem się z przemijaniem i śmiercią.

Trudno coś sensownego napisać o tej książce. Jednocześnie jest zwykła i wspaniała, nudna i pełna treści, zabawna i melancholijna, współczesna i dużo w niej historii.
To nie jest książka do polecania czy zdecydowanego odradzania. Sami musicie ją przeczytać i wyciągnąć z niej wnioski.

Podsumowanie


Plusy:
- piękna okładka
- bohaterka z krwi i kości
- rodzinne opowieści, anegdoty
- pełna emocji
- nietypowy testament

Minusy:
- brak

Jednym zdaniem:
Książka, która stara się oswoić chorobę, śmierć, przemijanie...

Cesarina Vighy "Ostatnie lato", tł. Lucyna Rodziewicz- Doktór, wydawnictwo M, Kraków 2011

bez oceny

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Pani Doroty reprezentującej wydawnictwo M :)))) Dziękuję za zaufanie :)))