Uwaga!


Wszystkie teksty zawarte na blogu Aleksandrowe myśli, chronione są prawem autorskim [na mocy: Dz.U.1994 nr24 poz.83, Ustawa z dnia 4 lutego 1994r o prawie autorskim i prawach pokrewnych]. Kopiowanie treści, choćby fragmentów oraz wykorzystywanie ich w innych serwisach internetowych, na blogach itp itd wymaga pisemnej zgody autorki bloga.

Translate

Łączna liczba wyświetleń

Zachować pamięć, czyli... Wyjątkowy dzień, Anne- Dauphine Julliand

"Wyjątkowy dzień" to kolejna po "Śladach małych stóp na piasku" książka Anne- Dauphine Julliand. Równie wzruszająca i niosąca pokłady nadziei nawet wtedy, gdy świat wali się w gruzy.

Anne- Dauphine Julliand jest paryską dziennikarką, która podzieliła się z czytelnikami na całym świecie swoim życiem, walką z nieuleczalną chorobą, szczęściem rodzinnym mimo wielkiej tragedii i swoim macierzyństwem, z którego możemy czerpać inspiracje.

29 luty to data wyjątkowa. Pojawia się raz na cztery lata i daje złudzenie nadprogramowych godzin, które można wykorzystać na wiele różnych sposobów, w zależności od potrzeb, osobowości, przekonań. Dla Anne- Dauphine to dzień szczególny również dlatego, że to rocznica urodzin jej córeczki Thais, którą dotknęła choroba genetyczna układu nerwowego i nie pozwoliła na długie życie. Przeżyła niespełna cztery lata, które rodzina wypełniła po brzegi szczęściem i miłością.

"Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom."

"Wyjątkowy dzień" to wspomnienie małej Thais, walki z jej chorobą- leukodystrofię metachromatyczną, codzienności naznaczonej kolejnymi ograniczeniami i małymi radościami, z których składa się życie, małżeństwo, rodzicielstwo. Rodzinę Julliand mimo strachu, obaw, nienawiści do przewrotnego losu cechuje ogromna cierpliwość, odwaga i zaufanie, która daje im siłę przetrwać kolejne etapy choroby oraz zbudować ciepło, bliskość, jedność  pomiędzy dziećmi i rodzicami.

Anne- Dauphine pozwala czytelnikowi podejrzeć proces przeżywania swojej żałoby. Dzieli się swoją tragedią, smutkiem, rozżaleniem, rozpaczą, okresem przejściowym objawiającym się obojętnością by ponownie odnaleźć powody do radości i szczęścia. Śmierć córeczki na zawsze już pozostawi piętno w jej sercu i duszy, wywołuje łzy i ból ściskający w podołku. Ale ten stan nie trwa długo. Przemija, zabiera ze sobą bolesną maskę i oddaje miejsce iskrze życia, pamięci.

"Największym hołdem, jaki mogliśmy złożyć życiu Thais, było żyć swoim życiem."

To wielka odwaga przyznać się do tego, że mamy prawo do szczęścia mimo traumatycznych przeżyć, stygmatyzujących na całe życie. Otoczenie często nie chce uznać tego prawa i próbuje skazać na życie w rozpamiętywaniu i rozdrapywaniu blizn. Pamięć o zmarłym ukochanym dziecku nie przekreślą wspólne wakacje, spotkania z przyjaciółmi, plany na przyszłość, drobne przyjemności, życie.

"Pamięć serca jest pamięcią uczuć."

Anne- Dauphine Julliand trafia prosto w serce i sprawia, że ma się ochotę celebrować każdą chwilę.









"Wyjątkowy dzień" Anne- Dauphine Julliand, tł. Sylwia Filipowicz, Wydawnictwo Św. Wojciech, Poznań 2015







Recenzja napisana dla serwisu DlaLejdis, któremu dziękuję za egzemplarz recenzyjny książki :)


Brak komentarzy :

Prześlij komentarz

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawiane komentarze :)
Wszystkie czytam i staram się odpowiedzieć na każde pytanie.
Pozostawiam sobie możliwość usuwania Spamu i komentarzy wulgarnych czy obraźliwych...


Administrator strony Aleksandrowe myśli korzysta z systemu komentarzy Disqus. Adresy IP i adresy e-mailowe są przechowywane przez administratora Disqus'a. Zakładając stronę na platformie Disqus wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych.
Aleksandrowe myśli © 2015. Wszelkie prawa zastrzeżone. Szablon stworzony z przez Blokotka