Skok, który zmienił życie, czyli... Szczygieł, Zbigniew M. Nowak

Jedna chwila, brawura, chęć zaimponowania rówieśnikom może zmienić całe życie zmuszając jednocześnie do refleksji, które muszą pomóc odbudować rzeczywistość i ponownie znaleźć swoje miejsce na ziemi.

Są wakacje, morze, plaża, pierwsza miłość, nastoletnie wygłupy. Siedemnastoletni Hubert chcąc się popisać, skacze do wody i uderza głową o morskie dno. Uszkadza tym samym  kręgi szyjne i zrywa rdzeń kręgowy. Lekarz walczą o jego życie, matka żarliwie modli się o cud, a rokowanie w tym przypadku to paraliż i wózek inwalidzki. Jedyną szansą dla chłopaka jest operacja u znanego specjalisty. Czy uda im się przywrócić choć częściową władzę nad ciałem? Jak chłopak u progu życia poradzi sobie z tragedią, która go spotkała?

"Szczygieł" Zbigniewa M. Nowaka jest powieścią opartą na faktach. Ta historia wydarzyła się w rzeczywistości i brutalną siłą wepchnęła rodzinę na nowe tory skomplikowanych procedur, niepewności jutra oraz pełnego spektrum uczuć i emocji.

O Hubercie sprzed wypadku nie można wiele powiedzieć gdyż nie znamy jego przeszłości zbyt dobrze. Z niewielu informacji możemy ułożyć obraz zwykłego nastolatka, nie wyróżniającego się w tłumie. Pełen wigoru, chęci życia i smakowania go w każdym aspekcie. Młodość, brawura zatraca zdrowy rozsądek i popycha do zachowań, które my jako dorośli uważamy za niebezpieczne, a nastolatkowie za zabawne i spontaniczne. Bo czymże może grozić skok do wody? A jednak. Morze jest zdradliwe, pływy morskie zmieniają jego dno, głębokość wody. Niefrasobliwa kąpiel i skoki w niesprawdzonym miejscu mogą skończyć się tragicznie. Hubert przekonuje się o tym na własnej skórze. Dużo lepiej możemy go poznać już po wypadku kiedy to bije się z myślami, oskarża, tłumaczy,  nienawidzi, cierpi, wygraża losowi, traci nadzieję i ją odzyskuje. Jedna chwila nad morzem zmusza go do dojrzałości i do konfrontacji z codziennością, przyszłością. Już na zawsze zmieni jego stosunek do życia, zmusi do zdjęcia różowych okularów.

Dużą podporą dla Huberta są rodzice i rodzina. Mobilizują oni wszystkie siły by pomóc nastolatkowi i w psychicznym rozrachunku, jak i fizycznym wysiłku. Nie pozwalają na zobojętnienie, z determinacją poszukują ratunku nawet w medycynie niekonwencjonalnej. Nie odgradzają chłopaka od świata, a wręcz wypychają go do ludzi i wspierają w poszukiwaniach nowego sensu życia, bycia.

"Są chwile bez znaczenia- puste, jałowe i nudne, które przeciekają chyłkiem pozornie nieważne i bezpieczne. Mijają bez śladu i sensu (...) Niemal bezwartościowe, odmierzane skrupulatnie składają się na czas. Czyjś indywidualny, osobisty. Są i chwile brzemienne  zdarzeniami, pamiętne na zawsze. Odmieniają życie jako punkty zwrotne. Niespodziewane i przeklęte- zatrute ciernie w delikatnej tkance. W nich decyduje się wszystko, wszystko kończy się w nich i od bierze swój nowy początek. I kiedy się zdarzą, już nic nie jest takie, jak wcześniej..."

Bardzo przejmujące są fragmenty, w których matka musi błagać o pomoc dla syna. Karetki nie chcą przyjeżdżać do chorego, a jak już przyjadą to bez odpowiedniego sprzętu, narażając tym samym pacjenta na kolejne niebezpieczeństwa, w tym zgon. W osłupienie wprawia również ostracyzm najbliższych sąsiadów i słowa "To, co was spotkało, to nie może być nic innego jak kara boska za wasze grzechy! Jak nic, kara!". Hipokryzja nie zna granic, a ludzie ukrywający się pod płaszczykiem bogobojnych katolików, to plaga naszych czasów. Niestety. Niejednokrotnie byłam i jestem jej świadkiem.

"Szczygieł" to książka o prawdziwym życiu, jego blaskach i cieniach. To powieść o rodzinie, o podnoszeniu się z tragedii, o cierpieniu ponad siły i znajdywaniu woli walki, o traceniu i zdobywaniu nadziei, o budowaniu przyszłości i nowej rzeczywistości. Jeżeli czujecie się na siłach, poznajcie historię Szczygła i pamiętajcie, że w jednej sekundzie można stracić wszystko, co jest dla Was najważniejsze.








"Szczygieł" Zbigniew M. Nowak, BIS, Warszawa 2015