Są narody, które wierzą że to, co spotyka ich w życiu to przeznaczenie i nic, i nikt nie może tego zmienić. Przeznaczeniem tłumaczą swoje porażki i sukcesy, powodzenie w miłości i gorycz nieszczęść. Czy rzeczywiście los człowieka jest wiadomy od chwili narodzin? Czy istnieje szansa zboczyć z góry ustalonego toru?
Wszystko jest w rękach Allaha, moje drogie dziewczęta. Bóg ma wobec was plany. Cokolwiek jest waszym przeznaczeniem, to się stanie.
Bohaterki książki Nadii Hashimi próbują zmienić swoje życie i nie zamierzają godzić się z ograniczeniami, które niesie dla nich płeć, religia, narodowość.
Rahimę i Szekibę dzielą pokolenia, ale łączy chęć samostanowienia i realizacji własnych marzeń i planów. Nie poddały się nakazom patryjarchatu, męskiej władzy i odważyły się żyć zgodnie z własnym sumieniem. Niestety cena, jaką przyszło im za to zapłacić, była wysoka i bardzo dotkliwa. Jednak w rozrachunku stało się przepustką do wolności.
Afganistan teraz i w przeszłości nie różni się tak bardzo, jak można byłoby się tego spodziewać. Co prawda przeraźliwe prawa, kary zostały przytłumione, ale w dalszym ciągu są dotkliwe dla afgańskich kobiet. Żeńska płeć, według Koranu, nie jest godna szacunku. Dziewczynki traktuje się jak bezpłatną siłę roboczą, ujmę na ojcowskim wizerunku, a ich prawa i głos jest pomijany na co dzień ale również podczas ważnych wydarzeń, wystąpień, uroczystości. Ich jedynym zadaniem jest dbanie o wygodę mężczyzny, najpierw ojca i braci, a potem męża. Jedynym sposobem na zdobycie szacunku, doświadczeń i odkrywanie uroków życia jest bacza posz- przemiana dziewczynki w chłopca. Jednak czy życie w przebraniu może przynieść szczęście? Czy łatwo zapomnieć o swojej prawdziwej naturze? Czy nowe przywileje są w stanie wynagrodzić to, co zostało utracone?
Nadia Hashimi bardzo szybko wciągnęła mnie w życie afgańskich kobiet, ich problemy, małe radości i oczekiwań płynących z otoczenia. Bohaterki zostały tak nakreślone, że z łatwością mogłam się z nimi utożsamić i odkrywać świat, dla nich znany i naturalny, a dla mnie niezrozumiały, fanatyczny, bardzo brutalny i obdarty z koloru. Takie książki jak "Afgańska perła" uświadamiają mi jak mało wiemy o kulturze muzułmańskiej, a to co znamy, co słyszeliśmy, jest niestety prawdziwe.
"Afgańska perła" to obszerna, bardzo ciekawa podróż do Afganistanu i gościna w afgańskim domu, pełnym problemów, utraconych szans, grozy nałogu, nieszczęśliwych związków i niespodziewanych przypadków zmieniających życie.
"Afgańska perła" Nadia Hashimi, tł. Monika Pianowska, Wydawnictwo Kobiece, Białystok 2015
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Kobiece :)
przez
Blokotka